Eeuwigheidszondag 2016

Commissie Liturgische Symboliek heeft op de tafel een uitbeelding gemaakt om stil te staan bij het verdriet om geliefden, die overleden.
Het witte kleed ligt op tafel. Wit, de kleur van Christus, van reinheid en zuiverheid en van hoop voor de toekomst.
Op de tafel ligt een grote vlakke boomschijf met jaarringen. God heeft de dagen van ieder leven bepaald, hij kent het uur van geboorte en het uur van sterven. Het leven is in zijn hand.
Op de schijf ligt een kruisvorm met een boeket witte bloemen en groen en mos. Het kruis staat voor de verlossing door Jezus Christus en het nieuwe leven na de dood. De grote witte bloemen symboliseren de overleden geliefden van gemeenteleden die elders zijn gestorven. De kleine rozen verwijzen naar het ongeboren leven dat in de moederschoot werd afgebroken. Dit geeft veel verdriet bij ouders die vol blijdschap een kindje verwachtten, maar die hun kindje hier op aarde niet mochten leren kennen. Troost is er voor hen omdat ze zeker mogen weten dat hun kindje veilig is bij God. Daarom is er tussen de bloemen groen en mos gestoken. We hebben uitzicht op een eeuwig leven na de dood.
Naast de schijf is een groepje witte stenen geplaatst. Zij staan voor de vele doden die vallen onder bootvluchtelingen, die op zoek naar vrijheid en veiligheid in Europa, hun leven waagden en het met de dood moesten bekopen. Ook denken we aan de christenen die niet veilig zijn in hun eigen land en door geweld van regering of bevolking om het leven kwamen. Wij kennen hun namen niet. God, de Schepper van het leven, kent hun namen. Ieder leven is kostbaar in zijn ogen.